Geschiedenis
Het Leonardus Hospice in Hengelo is ontstaan in de jaren 90 uit een bijzonder particulier initiatief dat leidde tot de oprichting van een volwaardig hospice, de eerste in onze regio.
Deze primeur was te danken aan de persoonlijke inzet van mevrouw Annouk Keijzer-Georgiadis. Zij bewoonde met haar man Leonardus een groot huis aan de Voskamp in de Grundel. Bij zijn ziekte ging ze hem thuis verzorgen. Dat zette ze ook door toen hij terminaal bleek. Na zijn overlijden ging Annouk niet bij de pakken neerzitten: het huis had vele kamers en een deel ervan maakte zij geschikt voor een hospice. Zo begon zij terminale patiënten op te nemen om ook hen een rustige en persoonlijke verzorging te bieden. In een huiselijke sfeer, met behulp van thuiszorg. Leonardus Keijzer had in zijn testament een legaat beschikbaar gesteld voor een op te richten stichting om een hospice te exploiteren. Een bestuur werd opgericht en mevrouw Keijzer bleef nauw betrokken. De eerste vrijwilligers werden geworven, netwerkcontacten gelegd en er moesten financiële middelen komen.
Omdat het een particulier initiatief betrof, viel dit buiten de reguliere zorgregelingen. Mensen leverden naar vermogen een financiële bijdrage. Op 15 september 1993 was de oprichting van de Stichting Leonardus Hospice Twente een feit. De naamgeving werd een postuum eerbetoon aan Leonardus Keijzer, van wie vrouw Annouk aan de basis stond.
Op 22 oktober 1997 werd het eerste ‘Bijna Thuis Huis’ in Hengelo plechtig ingezegend door kardinaal Simonis. Het was gevestigd aan de Backenhagenlaan achter het klooster "Zusters van het Kostbaar Bloed".
Sinds 2005 is ons hospice gevestigd aan de Drilscholtenstraat 32 in Hengelo. In de zomer van 2020 heeft er een ingrijpende verbouwing plaatsgevonden.